En weer een Nicholas Sparks boek.. Ik kan me goed voorstellen dat er mensen bij zijn die mijn blogjes hierover beu zijn. Ik stiekem ook wel een beetje, dus houd ik deze kort en pak ik voorlopig even geen Nicholas Sparks boek van mijn plank.
The Longest Ride is het nieuwste boek van Nicholas Sparks, en misschien ook wel een van zijn meest geliefde boeken tot nu toe. Of ja, The Notebook zal altijd het populairste boek blijven, maar bij dit boek zijn de recensiecijfers extreem hoog. Op Goodreads, mijn favoriete source voor boekrecensies en -informatie krijgt dit boek van alle lezers gemiddeld een 4,11*. Als ik daar dan bij mag vermelden, dat zelfs The Great Gatsby maar 3,84* had. Ja, toen waren mijn verwachtingen best hoog, ook al zijn deze twee boeken totaal niet te vergelijken.
Laat ik beginnen met een korte samenvatting. Het boek is verdeeld in drie perspectieven: Ira, Luke en Sophia. Ira is een oude man, die ondanks dat hij eigenlijk niet meer zou moeten rijden, besluit te gaan en dan in een zwaar ongeluk terecht komt. Zijn auto vliegt in de berm, wordt bedekt door sneeuw en hij wordt niet meteen gevonden. Ondertussen komt zijn overleden vrouw Ruth hem af en toe 'bezoeken'. Sophia is een typical college girl op het eerste gezicht, en is net uit een vervelende relatie gekomen. Ze ontmoet dan Luke, het tegenovergestelde van een student. Hij heeft samen met zijn moeder een boerderij en doet aan bull-riding, stier rijden dus. Op het eerste gezicht een aparte combinatie, maar al snel worden ze verliefd. Toch, zoals in elk Sparks' boek, is het maar de vraag of die liefde vol zou houden.
Het boek is natuurlijk weer extreem romantisch. Ik hou van de Sparks' romantiek, en dat terwijl ik in het echt helemaal niet zo in grote liefdes en eeuwig samen zijn geloof. Heerlijk weg zwijmelen bij de meest onmogelijke dingen.
Heel af en toe, gedurende het lezen van het boek, vond ik echter het verhaal van Ira niet zo interessant. Ik wilde liever die stukken snel doorlezen, om mezelf weer te verdiepen in Luke en Sophia. Zij waren het leuke stel. En ondanks dat Ruth & Ira ook een prachtig mooi liefdesverhaal hadden, was ik daar iets minder door geboeid.
Gelukkig maakt het einde veel goed. Ik verklap niks, en ook al is het redelijk voorspelbaar, het is een magische laatste scène. Ik kreeg er kippenvel van. En dat is waarom ik van Nicholas Sparks boeken hou. Die magie. Ondanks dat dit niet mijn favoriete boek van Sparks is, heb ik er absoluut weer van genoten en geef ik het vier sterren.
The Longest Ride is het nieuwste boek van Nicholas Sparks, en misschien ook wel een van zijn meest geliefde boeken tot nu toe. Of ja, The Notebook zal altijd het populairste boek blijven, maar bij dit boek zijn de recensiecijfers extreem hoog. Op Goodreads, mijn favoriete source voor boekrecensies en -informatie krijgt dit boek van alle lezers gemiddeld een 4,11*. Als ik daar dan bij mag vermelden, dat zelfs The Great Gatsby maar 3,84* had. Ja, toen waren mijn verwachtingen best hoog, ook al zijn deze twee boeken totaal niet te vergelijken.
Laat ik beginnen met een korte samenvatting. Het boek is verdeeld in drie perspectieven: Ira, Luke en Sophia. Ira is een oude man, die ondanks dat hij eigenlijk niet meer zou moeten rijden, besluit te gaan en dan in een zwaar ongeluk terecht komt. Zijn auto vliegt in de berm, wordt bedekt door sneeuw en hij wordt niet meteen gevonden. Ondertussen komt zijn overleden vrouw Ruth hem af en toe 'bezoeken'. Sophia is een typical college girl op het eerste gezicht, en is net uit een vervelende relatie gekomen. Ze ontmoet dan Luke, het tegenovergestelde van een student. Hij heeft samen met zijn moeder een boerderij en doet aan bull-riding, stier rijden dus. Op het eerste gezicht een aparte combinatie, maar al snel worden ze verliefd. Toch, zoals in elk Sparks' boek, is het maar de vraag of die liefde vol zou houden.
Het boek is natuurlijk weer extreem romantisch. Ik hou van de Sparks' romantiek, en dat terwijl ik in het echt helemaal niet zo in grote liefdes en eeuwig samen zijn geloof. Heerlijk weg zwijmelen bij de meest onmogelijke dingen.
Heel af en toe, gedurende het lezen van het boek, vond ik echter het verhaal van Ira niet zo interessant. Ik wilde liever die stukken snel doorlezen, om mezelf weer te verdiepen in Luke en Sophia. Zij waren het leuke stel. En ondanks dat Ruth & Ira ook een prachtig mooi liefdesverhaal hadden, was ik daar iets minder door geboeid.
Gelukkig maakt het einde veel goed. Ik verklap niks, en ook al is het redelijk voorspelbaar, het is een magische laatste scène. Ik kreeg er kippenvel van. En dat is waarom ik van Nicholas Sparks boeken hou. Die magie. Ondanks dat dit niet mijn favoriete boek van Sparks is, heb ik er absoluut weer van genoten en geef ik het vier sterren.
